پیروزی استقلال و ضعفهایی که برای آسیا اعلام وجود می‌کند
نگران نباشیم... استقلال خیلی خوش شانس بود که بعد از شکست در دربی به مس دست و پا بسته برخورد کرد و یک پیروزی روحیه‌بخش به دست آورد. البته ما گول چنین بردهایی را نمی‌خوریم چراکه نمونه‌های مشابهش را در طول فصل بارها دیده‌ایم و البته روند حرکتی نامطلوب آبی‌ها پس از آن را از نظر گذرانده‌ایم. منکر رقابت بالا و نزدیکی توان تیم‌های حاضر در لیگ برتر نمی‌شویم اما واقعا اگر قرار نباشد مدافع عنوان قهرمانی با این تعداد مهره امثال مس و ابومسلم را نیز در تهران نبرد، اصلا فلسفه و حضورش در رقابتها چیست؟! استقلال همین چندی پیش وقتی توانست پس از مدتها 2 هفته متوالی برنده از میدان خارج شود و از سد استیل‌آذین و ابومسلم بگذرد، ناباورانه و بدون دلیل به پرسپولیس باخت لذا الان هم که یکی از ضعفهای حاضر در مسابقات را از پیش رو برداشته، نمی‌توانیم چندان به آینده خوش‌بین باشیم. ضعفهایی همچنان اعلام وجود و جلب نظر می‌کند که نمی‌توان از کنارش به سادگی گذر کرد. اگر موافق باشید اجمالی آنها را مورد بررسی قرار می‌دهیم: اول: لوکا اعتراف می‌کند در نیمه اول تیمش هیچ حرفی برای گفتن نداشته و شانس آورده که بیشتر از 2 گل نخورده است اما همین تیم در نیمه دوم بارها دروازه استقلال را تهدید می‌کند ضمن اینکه کاری انجام می‌دهد که آبی‌ها فکر حمله و افزایش گل‌هایشان را نیز از سر بیرون کنند، به بیان دیگر توانایی عملی کردن این مهم را از آنان سلب می‌کند. استقلال در 45 دقیقه دوم بازی روز چهارشنبه بیشتر تماشاگر و محو بازی بود. درست مثل دیدار با ابومسلم قعرنشین که آنقدر نگاه کرد تا گل مساوی را درون دروازه‌اش دید و بعد از آن هم کلی مصیبت کشید تا به گل برتری رسید، آن هم در شرایطی که تا دریافت گل دوم فاصله‌ای نداشت. استقلال مقابل ابومسلم، مس و چندی پیش‌تر مقابل شاهین در تهران از مهلکه گریخت و به نوعی شانس آورد اما بیشتر از اینها مواردی بوده که آبی‌ها به راحتی- به ویژه در نیمه دوم- برتری خود را از دست داده و آن را با تساوی و شکست عوض کرده‌اند. دلیل این عقب‌نشینی‌ها چیست؟ دلیل دست و پا بسته شدن در نیمه دوم چیست؟ علت به مشکل خوردن استقلال در نیمه مربیان چیست؟ تغییر 180 درجه‌ای روند بازی با مس در نیمه دوم را تا چه حد باید به سیم آخر زدن تیم بازنده ربط داد و چقدرش را باید به افت بی‌تفسیر استقلال مرتبط کرد؟ اصلا به فرض که قعرنشینی به نام مس در نیمه دوم قید همه چیز را زده و روی دروازه آبی‌پوشان خیمه می‌زند، در این شرایط آیا استقلال باید دست زیر چانه بزند یا افزایش شمار گلهایش در ضدحمله‌ها هم عاجز بماند؟ دوم: چند دقیقه قبل از آن که مجیدی گل دوم استقلال را بزند این تیم یک موقعیت عالی را به خاطر آنکه این بازیکن قصد داشت نمایشی پاس بدهد از دست داد. چند دقیقه قبل از آن هم فرهاد در ارسال پاس رو به جلو عجله و بی‌دقتی کرد و استقلال را از رسیدن به گل دوم محروم ساخت. از 2، 3 توپی که روی طبیعت و زیبایی فوتبال گل نشد و در واقع توضیحی برای گل نشدنش وجود داشت (در نیمه اول) می‌گذریم اما تکلیف 2 موقعیت ذکر شده چه می‌شود؟ استقلال در این فصل به دفعات فرصت‌های اینچنینی را از دست داده و با عوض شدن روند بازی درست چند دقیقه پس از این اتفاق چوبش را خورده است. این مهم در دیدار با مس گریبان آبی‌ها را نگرفت اما پیش از آن تا دلتان بخواهد چنین شده است. آیا اسم این مسأله ضعف نیست آن هم از نوع بزرگ و پررنگش؟ آیا همه مس و ابومسلمند یا...؟ سوم: نمی‌گوییم رینالدو در حد فوق ستاره ظاهر شد اما نمی‌توانیم منکر بازی ساده و تقریبا مؤثرش نیز بشویم. او آغازگر حرکتی بود که منجر به گل دوم شد و در سایر دقایق هم حداقل بدتر و کم اثرتر از کسانی که در بازیهای قبلی به جای وی بازی می‌کردند ظاهر نشد. این مورد را بگذارید کنار اینکه در این 27 هفته‌ای که سپری شده استقلال هر بار با یک ترکیب در میدان حاضر گشته است. حساب محرومیت‌ها و مصدومیت‌ها جدا اما دلیل این همه تغییر و بی‌ثباتی چیست؟ چرا بازیکنی مثل یوسفی 2 بازی به میدان می‌رود اما به ناگاه به نیمکت قفل و بند می‌شود؟ ضمنا آیا مرفاوی برنامه‌ای برای روزهای غیبت نفرات اصلی‌اش دارد؟ بازی با مس را که می‌دیدیم یاد این افتادیم که اگر روزی امکان استفاده از جان‌واریو نباشد بازیساز استقلال در آن میانه میدان چه کسی خواهد بود؟ ما که برخی شواهد و قرائن را می‌بینیم فقط به این نتیجه می‌رسیم که مرفاوی هنوز که هنوز است به شناخت جامعی از نفرات و ترکیبش نرسیده و این خطر بزرگی برای استقلال است. *** این 3 ضعف برای استقلالی که از این هفته پای به لیگ قهرمانان می‌گذارد، نگران‌کننده نیست
|
Get your new Email address! Grab the Email name you've always wanted before someone else does!
__._,_.___
No comments:
Post a Comment