قصـــه: گویا تیم محبوب دولتمردان همانند دربیهای اخیر , نباید از دربی واپسین نیز دست خالی بیرون می آمد و شکست خورده. تعویض علیزاده با اکبرپور در آن شرایط , کوچکترین توجیه تاکتیکی ندارد و ربط دادن آن به مسایل فنی و تاکتیکی, یک قصه است و سیاهکاری, و حرف زدن از تاکتیک در این مورد, ناچیز شمردن شعور فوتبالی هواداران است و شعور اجتماعیشان. لذا اگر قلعه نویی را یارای گفتن حقیقت نیست, بهتر است سکوت اختیار کند و قصه نگوید بیش از این. در شرایطی که استقلال مثل اکثر مسابقاتش در فصل جاری , بهترین امکان را داشت برای ضدحمله و افزایش تعداد گلهایش, ودر شرایطی که مهاجمان سرعتی بهترین مجال را داشتند برای هنرنمایی و عبور از اتوبان و چراغ سبز دفاع پرسپولیس, بناگاه ژنرال هنر نمایی میکند و دست به آن تعویض بحث برانگیز میزند. براستی ماموریت علیزاده یِ اوت انداز و بلند قامت و تنبل , در جاییکه استقلال فضای ضدحمله دارد و نیاز به سرعت, چه میتوانست باشد؟! آیا آن خطای هندِ مضحک که حتی از بازیکنان زمین خاکی نیز سر نمیزند, جای بحث و تردید و سوءِظن ندارد؟ شکی نیست که ورود علیزاده به جای اکبرپور در آن شرایط مسابقه, با برنامه های تاکتیکی استقلال در این فصل همخوانی ندارد. اینک سوالِ آزار دهنده اینست که ؛ آیا علیزاده در آن شرایط به بازی آمد تا تیم سابقش را ازشکست برهاند و دل آقایان را بدست آورد؟ یا به بازی آمد که مثلا" در دقیقه ی 90 اوت بیندازد؟! اکنون هوادار استقلال از قلعه نویی و مدیریت تیم محبوبش دل چرکین است و طلبکار. قهرمانی لیگ برتر و حتی قهرمانی آسیا نیز نمیتواند این خاطره را از ذهن هوادار استقلال بزداید. گردانندگان استقلال تن به تساوی دادندو با یک مصلحت اندیشی ناپاک, به شکستن دل هوادارانشان رضایت دادند تا دل (دیگران) را بدست آورند و محبتشان را. همان (دیگران) که قهرمانی ِ بحث برانگیز فصل پیش را رقم زدند و این نظریه را مطرح کردند که ( با موفقیت پرسپولیس, دلِ مردم هم شاد میشود!!!!). دلـــتا |
__._,_.___
No comments:
Post a Comment