رقیب محترم, رفیقِ نامحترم : امیر, جام را برد و جلالی دلها را. ابرایم زاده شاهکار کرد و مظلومی چشمها را خیره. سه رتبه ی اول لیگ به امیر رسید و همکارانش در تیم ملی. استقلال که شایسته ترین بود برای قهرمانی, تا آخرین لحظات , نفسهای یک رقیب سرسخت و محترم را حس میکرد در کنارش. رقیبی که تنها زانو زد در برابر آمار شگفت انگیز و جهانی آبیها در گلزنی. قهرمانی استقلال و نایب قهرمانی ذوب آهن, از آنرو ارزشمندتر است و معتبرتر , که سرنوشتش در زمین چمن رقم خورد, نه در کمیته ی انضباطی و استیناف و راهروهای مجلس! این درست که آبیها در این فصل, بسیار متضرر شدند از داوری, و گهگاه گله مند بودند از محبت فدراسیون نشینها به ذوبیها, اما انصافا" باید گفت که ذوب اهن تمام اعتبار این فصلش را در میادین مسابقه کسب کرد و باید اذعان داشت که عوامل بیرونی , در بالانشینی ممتد ذوبیها کمرنگ بودند و اصولا" بی رنگ. ذوب آهن در واپسین دیدار در مقابل نبرد مردانه ی فولاد, مثل یک قهرمان بازی نکرد, همانگونه که استقلال در اغلب بازیهای پایان فصل, کم شباهت بود به یک قهرمان. استقلال در آخرین روزها, کم توان نشان داد در برابر حاشیه وهمچنان غوطه میخورد در دام اشتباهات تکراریِ تاکتیکی.... اما آنقدر شایسته بود و توانا , تا کینه توزان را مایوس کند و حاشیه سازان را محبوس. آبیها که در میادین حساس این فصل , کم اقبال بودند و بد شانس, در آخرین روز رویت کردند رویِ ماهِ بخت و اقبال را. استقلال نه تنها در مستطیل سبز جنگید, بلکه در خارج از میدان نیز دست و پنجه نرم کرد با بدخواهان و حسودان, و سرانجام از این کارزار چه شایسته بیرون آمد و سربلند. اگر امیر جام را برد و جلالی دلها را, یکی هم بود که حیثیت خودش و حامیانش را برد و رنجاند دلها را. اگر ابراهیم زاده یک شاهکار بود, یکی هم بود که یک سیاهکار بود... اگر مظلومی چشمها را خیره کرد, یکی هم بود که دلها را تیره کرد. اما سرانجام آنها برنده شدند که مردانه جنگیدند و مودبانه.... و آنهایی زبون شدند که خدا را فراموش کردند و تملق گفتند برای بنده ی خدا. درستکاری را فراموش کردند در باد ریاکاری. ----------------------------------------------------------------------------------------------- پر واضح است که لذت این قهرمانی, نباید آبیها را دچار نسیان کند , چرا که مشکلات تاکتیکی و فنی شان تا واپسین ثانیه ها, مستمر بود و مکرر. امیر هنوز نیاز داشت به یک مغز متفکر در کنارش تا گره های بازی را باز کند در هنگام زمینگیری. همان لحظاتی که امیر, هنگ میکرد و در تصمیم گیری , اشتباه. آبیها به تنوع تاکتیک نیاز دارند برای برون رفت از دام حریفان تدافعی, و تقابل با سیستمهای بسته و فشرده....استقلال باید دفاع کردن را نیز بیاموزد تا از دقیقه ی 90 به بعد وا ندهد در میادین سرنوست ساز. آبیها باید دریافته باشند که سیستم مطلوبشان, کاملا" شناخته شده است برای رقبای این سوی آب و آنسوی آب. آنها باید دریافته باشند که علاوه بر داشتن یک گلزن برتر, باید یک پنالتی زنِ قهار داشته باشند , که لزوما نباید یک ستاره باشد یا آقای گل. متمرکز شدن بر روی مواردی اینچنین و حفظ و تقویت قلعه نویی , استقلال را در فصل بعد بسیار مقتدر خواهد ساخت و بی رقیب. اینک که امیر قهرمان شده, حفظ کردنش ضروری تر مینماید. او اینک به عنوان یک برنده وبعنوان پرافتخارترین مربی لیگ برتر, یک وزنه ی ارزنده ی روحیست, به شرطیکه در تقابل با ضعفهایش, بسته عمل نکند و خارج شود از پیله ی رفیق بازی و این دست موارد. حفظ و تقویت قلعه نویی بهترین شیوه است برای آبیها, نسبت به اینکه برای فصل بعد بایک مربی دیگر, حتی بزرگ و کار کشته,استارت زده شود. حتی مربیان بزرگ در شرایط کنونی استقلال , حکمِ هندوانه ی نبریده را دارند و نا گفته پیداست که این یک ریسک است, و شرایطِ فعلی استقلال, ریسک را نمیطلبد بلکه نیاز به ثبات دارد و نظم. دلتا |
__._,_.___
No comments:
Post a Comment