همین امروز، فردا دیر است
یک دوره دیگر لیگ به پایان رسید. آسمان فوتبال آبی شد و امیر دوباره ژنرال 4 ستاره شد (دو قهرمانی لیگ برتر و دو قهرمانی جام حذفی که امیدواریم با قهرمانی در آسیا به ژنرال 5 ستاره یعنی دست نیافتنی تبدیل شود) و هواداران استقلال غزلخوان شده اند. ثانیه ها به سرعت می گذرند و همواره زمان آبستن حوادثی است که آن زمان که بروفق مراد ماست خود را خوش شانس و مستحق می دانیم و آن زمان که این حوادث بر زیان ماست خود را بد شانس میدانیم و زمین وزمان را بهم میدوزیم و هزاران توجیه که ما مستحق این نتیجه و شرایط نیستیم.
ولی یک چیز در طول تاریخ ثابت مانده و می ماند و آن مهار حوادث با شیوه های علمی است. تفاوت کشورهای جهان اول با سوم در همین دو کلمه حرف حساب نهفته است "برخورد علمی". هرقدر به مسائل عملی تر برخورد کنیم نقش تصادف پایین تر می آید و یا بهتر بگوییم مدیریت تصادف و حوادث میسر میگردد. وقتی باران شدیدی میبارد آنکه قبلا پیش بینی کرده است و ظرف مناسب را آماده نموده است این نعمت الهی را در اختیار میگیرد و از آن بخوبی بهره میگیرد و آنکس که در خواب خرگوشی مانده ناگهان با سیل روبرو می شود و دودمانش برباد میرود و طبیعی است که اولین جمله اش این است که خدایا چرا من؟
لیگ هشتم به پایان رسید با تمامی حوادث تلخ و شیرینش. آنجا بعد از 5 هفته جهنمی که تا نازل ترین رتبه در چند سال اخیر سقوط نمود ناگهان استقلال به استقلال اهواز 6 گل زد و تیم بکلی زیرو شد و آرام آرام به لیگ برگشت و بعد از بازی هفته نهم و بازی با پرسپولیس دیگر کسی جلودار استقلال نبود بطوریکه یاوری آنان را به طوفان و سیل تشبیه کرد و و گفت که کسی جلودار این استقلال نیست حتی شاغلام استقلال را ستود. بدین ترتیب استقلال یکی پس از دیگری سنگر ها را فتح کرد و همزمان با شتاب فزاینده برق شیراز برای سقوط استقلال در کورسی افتاد که حتی خود استقلالیان باور نمی کردند و به وحشت افتاده بودند. دیگر 5 یا 4 گل در یک بازی به ثمر رساندن برای استقلال یک
عادت پیش پا افتاده می نمود.
صدر جدول به تصرف در آمد استقلال در طرفه العینی 5 امتیاز از نزدیک ترین حریف یعنی ذوب آهن- حریفی که بعدها و تا آخرین روز شانس اول قهرمانی شد-جلو افتاده بود و آبیدلان در آسمانها سیر می کردند. تا نوبت به دربی برگشت رسید . گویی کسی ناگهان سویچ ماشین استقلال را پیچاند و ماشین در سرازیری خاموش شد و بی ترمز در سراشیب درغلطید. در حالیکه ذوب آهن پدیده لیگ هشتم شتابی فوق العاده گرفته بود و با ابراهیم زاده یکی بعد از دیگری بازیهایش را می برد تا جاییکه تا روز ماقبل آخر 3 امتیاز از استقلال پیش افتاده بود. و بقیه ماجرا که خود بهنر میدانید. سرانجام لیگ با خاطره خوش برای استقلال و تلخ برای ذوب آهن به پایان رسید.
از روز یکشنبه تا امروز یعنی سه شنبه بیش از 72 ساعت می گذرد. آسمان آبی است. و استقلالیان در آسمان ها سیر می کنند و بر جلالی درود می فرستند و ذوب آهن را تحسین می کنند و بر مایلی کهن لعنت می فرستند. برای زرینچه و نوازی خط و نشان می کشند. از آرزوی فتح 3 جام می گویند . به نظرم دو نکته بسیار مهم است که در درجه اول باید به آنها توجه نمود تا از نظر مسئولین باشگاه و هواداران پنهان نماند و دریغم می آید به آنها اشاره نکنم. البته مطالب دیگر و اشکالات دیگری در استقلال فعلی وجود دارد که بعد ها از آن سخن خواهیم گفت.
اول نقش اساسی و بسیار مهم جانواریو در استقلال لیگ هشتم که از نظر ها پنهان ماند اگر چه در طول فصل گهگاه بصورتی گذرا به نقش او در استقلال اشاره شد و می بینم که کسی به این نکته توجهی ندارد و به نظر من حق او در این میانه درست ادا نشد و به نقش و هنرهای او کمتر پرداخته شد.
اگر مجتبی جباری در سالهای گذشته جولانده درمیانه میدان استقلال و تیم ملی بود ولی با نزول و آسیب دیدگی جباری و روانخواه نباید از موهبتی به نام جانواریو براحتی بگذریم و نقش او را کمرنگ ببینیم. بازیکنی که شاید تنها نقطه ضعف او را درقدرت سرزنی بتوان خلاصه کرد و اگر این یک مشکل نیز حل شود این بازیکن در کلاس فوتبال آسیا هم نمی گنجد. دید عالی، قدرت شوتزنی و شروع مجدد بازی . توان در پاس دادن و حفظ توپ و از همه مهمتر در بازی خوانی و تغییر مسیر بازی. اگر اغراق نکنم 50 درصد قدرت بازی استقلال در حرکات او نهفته بود و هرگاه که در جناح راست در کنار خسرو حیدری قرار گرفت تومارهر تیمی را که بی توجهی به این ذوج نموده بودند در هم درنوردید. از همه مهمتر گلهای حساسی که این بازیکن (بعنوان مثال گل زیبا ی مکتب برزیلی و سه امتیاز او در بازی مقابل پیام) به ثمر رساند نباد از دید استقلالیان ندیده گرفته شود. بهر حال حفظ جان واریو ها در استقلال یعنی مدعی بودن در لیگ نهم و بلکه آسیا. چرا که وقتی تجربه به این تیم تازه تشکیل اضافه شود کمتر حریفی در آسیا توان مقابله به استقلال را دارد.
دوم خوابیدن در باد غرور این فتح غرور انگیز و سترگ است. چرا تیم های قهرمان ما بعد از یک فصل طلایی به خواب میروند و در طول این 8 دوره هرگز تیمی را در دو فصل پیاپی سرحال و قبراق ندیدیم؟ تمامی تیم های قهرمان در فصل بعدی در بهترین شرایط به رتبه های سه و چهار به بعد سقوط نموده اند. اشکال کار در کجاست. وظیفه امیر و دستیارانش این است که از این مطلب درس عبرت آموخته و از همین امروز با بررسی کارنامه های بازیکنان فعلی استقلال و دیگر تیم ها ابتدا بدنبال حفظ بازیکنان موثری مانند جانواریو باشند و سپس بدنبال جذب مهره های موثر در تاکتیک های سرمربی استقلال باشند.
قرارداد امیر را همین امروز تمدید کنید و اگر نمی تواند و یا نمی خواهد ادامه دهد که این حق اوست و کسی نباید این قدرت انتخاب را امیر بگیرد و چیزی را به او تحمیل کند. اگر امیر نمی آید با سرمربی بعدی قرارداد ببندید و مهره های موثر در تاکتیک و پازل تاکتیکی او را بکار بگیرید. "تاکله چرخ داده ای بّرّدت" و یا بازیکنان موثرت را برده اند.و انگشت حسرت گزیدن مفید فایده نخواهد بود. جانواریو و جباری و علی کریمی در لیگ ما استثناتی هستند که تکرار نمی شوند. همچنانکه استقلال بدون امیر کامل نیست، (هواداران مظلومی و ناصر حجازی مرا سرزنش نکنند) ولی برای استقلال که میخواهد قهرمان باشد هیچ کس بهتر از امیر قلعه نویی نیست.
همین امروز با خلعتبری با شیرزاد........... و یک دروازه بان خوب . البته اینها مثال است و بهتر است که سرمربی بازیکنانی را که بدردش می خورند انتخاب و به مدیرعامل معرفی کند و قرارداد تنظیم شود. اینگونه می توان یک استقلال تازه شکل گرفته را حفظ کرد و از این تیم یک بارسلونا ساخت که هم قدرت آتش داشته باشد و هم زیبا بازی کند. تماشاگر به ورزشگاه نمی رود وقتی احساس هیجان سالم و سرشار از لطافت فوتبال تهاجمی و زیبا را نداشته باشد. پس بیاییم تیمی بسازیم که در تمامی استادیوم ها هواداران حتی یک بازی آن را از دست ندهند. اینگونه فوتبال ملی نیز سود خواهبد برد.
محسن سلیمانی آ ل
No comments:
Post a Comment