حاجی, حاجی, مکه: (حجکم مقبول و سعیکم مشعور) خدایتان عجب مهربان است و با صفا! عجب حالی پخش میکند بین تان و چه زود میگذرد از خطاهاتان! شاید هم خطا نمیکنید و ما خطا میکنیم که خطا می پنداریمشان. یکروز آن یکی حاجی را میگیرید به باد اتهام و فردایش حلالیت می طلبید از همان حاجی. یک شبه 360 درجه که نه , 180 درجه گردش میکنید و صاف میشوید و بعد, حاجی حاجی, مکه! خود را مرد خدا میپندارید حتما" و لایق زیارت خانه اش, حکما". فارغ از آنهمه ناروا و تهمت و افترا. گناه اگر گناه باشد و خلاف اگر خلاف, پس همیشه خلاف است و گناه. لاجرم, ذی قعده نمیشناسد و ذی حجه, و فرقی هم ندارد که رجب باشد یا رمضان. اگر آن یکی حاجی خلاف میکرده سالِ پیش, پس تو چه کاره بوده ای حاجی؟ اگر میدانستی که به ناروا پول میدهد, تو نیز شریکی ,و اگر به خلاف, مال اندوحته است, تو نیز همدستی و شریک قافله. چرا آنروزها که با ولعِ تمام به دنبالِ جام میدویدی, بدی ها را نمی دیدی؟ چرا آنروز که آبیها حکم نردبان داشتند برایت, از راستی دم نمیزدی و درستی؟ چرا پشتیبان بودی آن شیوه را, و بستر را مهیا کردی برای جولانِ لمپنیسم؟ چرا آنروز که پا به روی شانه ی آبیها گذاشتی به طمعِ بالاترها, تمیز نمیدادی حق را از ناحق؟ خرت از پل گذشت ,حاجی؟ تو راست میگویی یا آن یکی حاجی؟ هر دو که راست نمیگویید,,, میگویید؟ بعد از آن فتحِ قهرمانانه, از تقسیمِ غنائم که ناراضی نیستی, چه شد که رفیق و همسفره ی دیروز, شد گنهکار و خصمِ امروز؟ با رفیقانِ دیروز لااقل تو کمی (مهربانتر) باش حاجی, توییکه آمده ای از جرگهِ یِ ( مهرورزان)!!!! خبط و خطای ما چیست که عشق و دلخوشیمان, شده بازیچه و نردبان شمایان؟ جرمِ ما چیست که باید دروغ بشنویم از این حاجی و ناروا از آن حاجی؟ ما که نه مردِ خداییم و نه کعبه دیده , اما دلمان میلرزد تا نگاهمان میفتد به گنبدِ عبدالعظیم و زیر و رو میشویم در حج الفقرا. از اینست که حیرانم در مرامِ شما مردانِ خدا, در حیرتم از جاذبهِ یِ افسونگرِ جاه طلبی و زیاده خواهی! کاش , سنگ به شیشه ی غرور میزدند و بوسه بر آینه ی صداقت در حجاز. کاش معرفت را رهاورد داشتند, به جایِ کفن و تسبیحِ ساختِ چین و گالنِ آب زمزم. کاش صداقت بود سوغاتشان, به جای لباس زیر و (هندی کم) و آنفلونزای نوعِ (آ). (دلــتا) |
__._,_.___
No comments:
Post a Comment